Collegedag nummer 3.

De docent vertelt en klikt door zijn sheets. Ik pen druk mee. Luister soms bedachtzaam. En luister soms maar half, omdat mijn gedachten me wegvoeren. Dan schrik ik wel weer wakker, een keer. Woorden als 'staat niet in boek' en 'belangrijk' of 'tentamenstof', werken als wekker in mijn dagdromen. Snel schrijf ik dan weer op wat de docent zegt. Het meisje naast me is elke keer als ik schrijf weer enthousiast. Over mijn rechterarm gluurt ze mee, en schrijft snel over wat ik neerzet. Ik ken haar wel, van vorige jaren. Maar ben wel benieuwd of ze ook van vreemden kopiëert.
In mijn tussenuren doe ik wat dingen op de computer. Lees een artikel. En word vooral afgeleid door alles en iedereen die langsloopt of in de buurt zit. Verhalen van anderen eisen mijn aandacht op, ook al zijn ze alles behalve boeiend. Ook al ken ik de verteller niet. Waarschijnlijk is het gewoon interessanter dan mijn artikel. Neuropsychologie is het onderwerp. Nooit mijn ding geweest.
Daarna nog een college. Cognitieve Neuropsychologie in de ontwikkeling van een kind. (Amen.) Het artikel wordt wat duidelijker. Godzijdank. Na weer 3 pagina's aantekeningen gemaakt te hebben, loop ik richting het station. Dit was dan collegedag nummer 3.



Inderdaad. Ik ben weer begonnen. En ben inmiddels over de helft.
Voor u staat schrijft een derdejaars student Psychologie.
En ja: damn proud of it, natuurlijk.