Vanochtend in Vinger aan de pols: (klik maar en bekijk hem eens) Hoofd- halskanker. Aad van Toor (Adriaan, voor ons allemaal), politicus Wien van der Brink (bekend door de varkenspest) en twee niet-bekende Nederlanders vertellen over hun ervaringen met deze letterlijk en figuurlijk slopende ziekte. Ik zapte langs en bleef hangen, tot en met de laatste woorden van de aftiteling. Hoe verwoestend, vreselijk en natuurlijk dodelijk kanker ook is, deze mensen hebben er een mooie eigenschap aan over gehouden: ze zijn dankbaar voor alle kleine dingen waar ze van mogen genieten. Dat vind ik heel knap. Een van hen heeft nog maar een halve kaak, de ander heeft een stem zonder klank, ieder van hen kan alleen maar vloeibaar of zacht voedsel eten en ieder van hen heeft de kans dat de kanker terug komt. Allemaal hebben ze hier bewust voor gekozen. Artsen gaven hen twee optie's: een alles-veranderende-operatie, of sterven. Als je voor die keuze hebt gestaan vind ik het niet verrassend dat je dankbaar wordt voor alles om je heen. Wat mij betreft is dat het enige voordeel wat er aan die vreselijke ziekte vast zit. Ik weet niet of de vier gasten van Pia Dijkstra van vanmorgen dat ook zo zien, want dankbaarzijn voor de kanker zelf gaat (terecht) een beetje ver.
