De Grote Denkfouten

Zoals veel van jullie misschien wel weten ben ik al wekenlang retehard aan het leren. Ik heb nog nooit zoveel tijd aan school besteed volgens mij, behalve misschien met mijn middelbare school examens.
Een week of twee geleden ontdekte ik dat al mijn leuke kleren in de was zaten en dat de inhoud van mijn wasmand al een aantal tientallen centimeters boven de rand van die wasmand uit was gestegen, dus ging ik wassen. Netjes hing ik mijn natte was uit op mijn superhippe droogtoren en alles wat al droog uit de droger was gekomen legde ik georganiseerd op mijn strijkplank. Ik besloot dat strijken er even niet in zat, ik moest immers leren. En de stapel die gestreken moest worden leek eerder een hele dag te kosten, dan maar een paar uurtjes, dus bedacht ik dat het handiger was om tussendoor alleen te strijken wat ik nodig had, en de rest tot het volgende moment dat ik weer tijd had te laten liggen. Een onwijs strak plan, vond ik toen.

Inmiddels heeft mijn wasmand alweer een inhoud van zo'n 2 á 3 machines, maar geschokt realiseerde ik me vanmiddag dat wassen onmogelijk is. Mijn droogtoren hangt immers nog steeds vol, mijn strijkplank is volledig bezet en tijd om het allemaal weg te werken heb ik óók al niet, want ik ben nog stééds aan het leren... Tadaaaahhh... Denkfout 1.
Van het voornemen om 'soms even wat te strijken als ik het nodig had' is overigens ook niet veel terecht gekomen. Ik ben gewoon verder gegaan met de minder leuke kleren uit mijn kast.
Dat is dus Denkfout 2.
Want..: het Grote Gevolg hiervan is: helemáál geen kleren meer om aan te trekken. Niet eens minder leuke. Alleen nog zomerdingen. Maar laat ik het nou nét gisteren officieel winter hebben verklaard...

Hoe ik het nu heb bedacht is als volgt: woensdag is mijn laatste tentamen, ik zorg dus dat ik donderdag inteken om te wassen. (We hebben een gezamenlijk washok, waar je moet intekenen om te kunnen wassen.) Tijdens dat wassen ga ik dan ook meteen strijken, waardoor mijn strijkplank en droogtoren weer vrijkomen voor de nieuwe schone was.
Nu maar hopen dat hier geen denkfouten in zitten...

Mango's

Ik keek om toen ze zachtjes aan mijn jas trok. Haar gezicht herkende ik meteen. We waren in de C1000 op dat moment, maar in de AH is ze ook vaste klant. Verder weet ik weinig van 'r, behalve dat ze een hond heeft. En dat ze zo'n persoon is die je in één keer raden aan de goede hond zou koppelen. Honden en hun baasjes lijken namelijk soms op elkaar. Zij en haar hond zijn daar een uitstekend voorbeeld van.
Maar goed. Ze trok dus zachtjes aan mijn jas en ik keek om. Ik had op dat moment net een mango in mijn mandje gedaan en was nog een tweede aan het uitzoeken. Ik was dolenthousiast over de prijs van 79 cent, want Mango's zijn heerlijk, maar zó duur vaak, dat ik ze meestal niet koop. Voor 79 cent wilde ik er wel twee hebben, had ik besloten. Totdat zij me aan mijn jas trok, en ik omkeek.
Ze zei dat ze veel te hard waren, en dat ik ze niet moest kopen. Van verbazing zei ik niks. Waarschijnlijk herhaalde ze daarom haar opmerking nog een keer. Van mijn enthousiasme beroofd vroeg ik haar of het niet zou helpen als ik ze gewoon nog een tijdje liet doorrijpen. Ze antwoordde dat dat zinloos was. Want de vrucht zou binnenin al gaan rotten voordat de buitenkant goed zou zijn. 'Oh, ok', zuchtte ik. En ze liep weg.
Daar stond ik dan met mijn mango's. En wat moet je nou op zo'n moment? Of mijn reactie beleefd is of niet, maakt me niet zo uit. Maar of ik geld voor rotzooi ga betalen, boeit me wel. De mango in mijn handen legde ik terug. En na even twijfelen de mango in mijn mandje ook. Ze zal wel gelijk hebben... dacht ik. En ik ging verder met boodschappen doen. Na een tijdje realiseerde ik me dat mijn irritatie over dat korte gesprekje groeide. Waar bemoeide ze zich eigenlijk mee? Mag ik niet meer zelf leren van mijn foute beslissingen? Boven alles: ik wilde gewoon een mango.
Ik liep terug naar de groenteafdeling en legde één van de twee mango's weer terug in mijn mandje. Zo. Ik zou die vrouw eens een poepje laten ruiken, en over een paar dagen van een heerlijk rijpe mango gaan genieten. Ik ben er van overtuigd. Gewoon naast de bananen leggen, toch?

Toch???

Het gras is altijd groener...

Op het moment dat ik het retedruk heb, lijkt het me altijd fantastisch om eens even alle tijd van de wereld te hebben. Nu is zo'n moment. Volgende week dinsdag en woensdag heb ik tentamens. Grote, belangrijke, moeilijke tentamens. En ik leer me kapot. Echt. En op zo'n moment als dit weet ik altijd honderd dingen die ik zou kunnen gaan doen als mijn tentamens klaar zijn. Geweldige dingen, waar ik nu intens van zou genieten, zeker weten.
Het rare is, weet ik inmiddels uit ervaring, dat ik nooit meer weet wat dan voor dingen zijn, op het moment dat ik het niet zo druk heb. Op zo'n moment verveel ik me, en wens ik meestal dat ze die drukte wat meer over het jaar kunnen spreiden. Het is zelfs zo dat de dingen die me nu zo fantastisch lijken, op dat moment helemaal niet meer zo boeiend zijn. De vorige keer heb ik namelijk een lijst gemaakt van al die leuke dingen, met het voornemen ze allemaal te gaan doen in de vakantie. Je begrijpt het al... daar is niets van terecht gekomen.
Ik begrijp dat niet. Wil ik dan altijd hebben wat ik niet kan krijgen? Is het gras altijd groener aan de overkant?

Waarom lijkt het me nu zó heerlijk om die ene waarschijnlijk-niet-zo-goede-film die net begon helemaal af te kijken, hoe rampzalig slecht hij ook gaat blijken te zijn, gewoon omdat het fantastisch is om lekker een avondje ontspannen met wat te drinken en te eten op de bank te hangen... Waarom is het zo dat ik dat over een maand helemaal niet zo interessant zal vinden? Ik begrijp dat niet. Maar toch is het zo.

Op dit moment moet ik leren. Keihard. En ik wil liever allerlei leuke dingen doen. Straks, als ik klaar ben, vind ik dit dingen niet meer zo leuk. De ironie van het leven

...Ik sla maar weer eens een boek open...

Toch niet machteloos?

Herinneren jullie je dit logje nog?

Het gaat over het vak seksuologie, waar ik me vorig jaar onmogelijk voor in kon schrijven, omdat de grens van 120 cursisten al binnen 7 minuten was bereikt. Ik was boos, geïrriteerd en verontwaardigd, zoals de titel van dat logje ook al zei en heb een flinke klachtenmail gestuurd.
Ik kreeg uiteindelijk als reactie: 'sorry, het is nou eenmaal zo'. Héél frustrerend. Maar ja. Daar kan je als machteloze student weinig aan doen.


Echter: misschien heb ik meer macht dan ik dacht. Of misschien hebben ze daarna nog eens 50 klachten binnen gehad en heeft dát zijn invloed gehad...
Hoe dan ook: dit jaar is er geen inschrijvingslimiet voor het vak. Iedereen mag mee doen, iedereen mag zich inschrijven.
Er wordt naar ons geluisterd. Er wordt écht geluisterd naar wat wíj vinden!
Écht wel fijn...

Verbazing alom.

Met mijn capuchon over mijn hoofd getrokken liep ik door de miezer-regen zo snel mogelijk naar de bushalte. Koukleumend wachtte ik op mijn rit naar huis.
Ik zag de vrouw al aankomen. Het duurde even voordat ze de drukke weg naar het bushokje was overgestoken. Eenmaal bij mij aangekomen keek ze, duidelijk last-hebbend van het weer, naar mij en toen weer naar de regen.
Toen kwam de vraag die mij zo ontzettend verbaasde:
Heb je er last van als ik onder het afdakje rook?

Nee hoor, antwoordde ik in volle oprechtheid. (Bovendien had ik haar bij een ja-antwoord de regen in gestuurd.)

Een halve seconde later realiseerde ik me opeens hoe bijzonder deze vraag was, ondanks dat hij juist heel gewoon zou moeten zijn. Niemand vraagt ooit in het openbaar of in de buitenlucht of cafeetjes waar je (nu nog) mag roken, of omstanders last hebben van de rook. Deze mevrouw wel. Even wilde ik zeggen dat ik het bijzonder vond en dan vooral bijzonder vriendelijk en meedenkend dat ze dit aan me vroeg, maar ik liet het moment voorbij gaan.

Ik probeerde warm te worden.
Zij genoot van haar sigaretje.
En ik nog even van haar vraag.

Niet eerlijk.

Zouden jullie het niet ook allemaal wat eerlijker vinden, als het op mijn verjaardag gewoon eens een keer lekker weer zou zijn?

Een graad of 20, warm zonnetje, zacht windje...



Maar nee:
Maximaal 8 graden celsius, 60% kans op regen en een sterke wind met stormachtige momenten.



Gelukkig creëer je gezelligheid zelf.