Hoi Opa, (2)

...het is vandaag precies een jaar geleden. Ik herinner me het nog alsof het gisteren was, maar tegelijkertijd lijkt het al eeuwen geleden.
Er is veel gebeurd in die tijd. Veel dingen die je voor geen goud had willen missen. Maar toch mocht je er niet bij zijn. Niet in levende lijve...
Je kijkt wel met ons mee, toch?.. met een trotse blik.. bij elke stap die we in de juiste richting zetten, en bij alles wat we doen.. Dus ik hoef je niks te vertellen. Niet over mijn behaalde Bachelor diploma, niet over mijn Master specialisatie die aanstaande maandag gaat beginnen, niet over mijn vakantie, niet over andere dingen die ik meemaak of heb meegemaakt... Dat hoef ik allemaal niet te vertellen, als je toch al met ons meekijkt. Alleen.. soms wil ik dat juist wel. Het allerliefst zou ik je mijn diploma komen laten zien. Je zou je bril afzetten zoals altijd, iedere letter lezen, en ieder cijfer bestuderen. Dingen die je niet zou begrijpen zou je vragen. En tenslotte, als je helemaal klaar bent met bekijken, zou je zeggen dat het er goed uit ziet. Als een trotse opa.

Mijn diploma zo nauwkeurig analyseren gaat je niet -meer- lukken. Hopelijk ben je, ondanks dat, wel minstens zo trots...

Wereldverbeteraar

In mezelf mopperend waarom ik wéér de vuilniszak moest vervangen, liep ik naar de kast in de gang waarin wij al onze schoonmaakartikelen bewaren. Ik vind het niet vervelend om huishoudelijke klusjes te doen, en bovendien stoor ik me er ook niet heel erg aan als bepaalde dingen soms wat langer blijven liggen. Echter, een vuilniszak moet je gewoon vervangen als hij vol zit, zeker met dit warme weer.
Ik vond geen vuilniszakken in de kast. Althans, niet in eerste instantie. In mijn hoofd mopperde ik verder dat 't wel heel asociaal is om de vuilniszakken op te maken en géén nieuwe te kopen. In tweede instantie zag ik de rol vuilniszakken opeens wel liggen. Of eigenlijk: één opgerolde vuilniszak. De laatste van een rol, dus.

In één ervaren beweging gleed de vuilniszak even later onze afvalbak in. Op dat moment realiseerde ik me dat ik nu degene ben die een nieuwe rol zakken zal moeten gaan kopen. Het is immers niet eerlijk om van mijn huisgenootjes te verwachten een nieuwe rol te kopen als ze de laatste zak gebruiken, en dat zelf niet te doen...
Behalve niet-eerlijk is het ook niet zoals ik wil zijn. "Behandel een ander, zoals je ook zelf behandeld wil worden" is de eerste van mijn eigen tien geboden. Een mooi streven, al zeg ik het zelf. En zeker weten dat de wereld een stuk vreedzamer zou zijn, als iedereen die regel na zou leven.

Ik heb echter niks te maken met oorlogen in het midden-oosten, met economische conflicten in het westen en met regeringszaken in dit land... Ik zal de wereld dus op mijn eigen micro-niveau moeten verbeteren. Daarom vervang ik vuilniszakken als ze volzitten, breng de vuilniszak naar de container en koop nieuwe vuilniszakken, zelfs als ik weet dat mijn huisgenootjes dat niet zouden doen. En daarom rij ik netjes volgens de verkeersregels. En daarom gooi ik geen afval op straat. En daarom zal ik iemand die gepest word eerder proberen te helpen, dan met de pesters meedoen.

Een heilig boontje? Echt niet. Gewoon: een wereldverbeteraar. Dus.

Vakantie, deel 3: Tetris.

Op verzoek, deel 3:

-----

We hadden allebei een Nintendo DS bij ons. Tetris bleek al snel ons favoriete spelletje te zijn. Als we dit tegen elkaar speelden was ik keer op keer de winnaar. Maar individueel was C. zeker de betere van ons twee. De versie van Tetris die wij beide hadden gaf als eerst de uitdaging om 200 lijnen weg te halen. Mij leek dit onmogelijk, C. had dit binnen 2 dagen voor elkaar. Triomfantelijk liet hij mij zijn schermpje zien waarop 'congratulations' in neon-kleurtjes aan het flikkeren was.
Zo blij als hij op dat moment keek, zo teleurgesteld was zijn blik enkele ogenblikken later. Het spelletje ging niet meer verder na die 200 lines, dus kon hij weer opnieuw beginnen. 'En ik was nog helemaal niet hoog..' zuchtte hij nog extra.

E n k e l e u r e n l a t e r :
'Inmiddels ben ik eroverheen, letterlijk en figuurlijk', zei C., nadat hij een score van 369 lines en ruim 700.000 punten had gehaald. Achteraf bleek hij namelijk de ''endless-versie'' van het spel te hebben vrijgespeeld door de 200 lines in díe versie te halen.
Op dat moment begreep ik nog niet hoe hij het voor elkaar kreeg. Na level 10 gingen die blokjes sneller dan ik kon klikken... hoe moest ik datn óóit bij die 200 lines (=level 20!) komen?
Toch zag ik ook het licht, een paar dagen later, en ook ik heb inmiddels de endless-game unlocked én had aan het eind van de vakantie een topscore staan van ruim 400.000 punten. Het kwam toen nog amper in de buurt van de hoogste score van C., maar ach... ik won wel nog steeds als we tegen elkaar speelden.

-----

En om ook nog even een actuele update te geven: mijn topscore is op dit moment een zeer ruime 2 miljoen punten. Enkele honderd duizenden hoger dan C.'s hoogste puntenaantal. Het is nu dus eindelijk zijn beurt om míj in te halen.