Kinder-popsterren

Chipz, Djumbo, Brace, Jim, K3, Kus, Men2be, Raffish, Topstars...

Namen waarvan jullie, mijn lezers dus, waarschijnlijk niet enthousiast worden. De helft zegt jullie misschien niet eens iets. Dat is niet erg hoor. Dit zijn namelijk de popsterren voor de volgende generatie. De meisjes en jongens die nu nog op de basisschool de hoofdsteden van landen uit hun hoofd leren en zoentikkertje spelen op het schoolplein. De meisjes en jongens die nog niet weten in wat voor zinnen je 'fuck' moet gebruiken, hoe drankspelletjes gaan en gewoon om 8 uur in bed liggen. onschuldig en nog niet verpest. (Op bepaalde uitzonderlijke gevallen na natuurlijk.)

Toen ik die leeftijd had luisterde ik naar Bassie en Adriaan en Kinderen voor Kinderen. Ik keek naar Dommel, Boes, Sesamstraat en Het Jeugdjournaal. Ik dronk Yogho Yogho en aanmaaklimonade. Ik at lange vingers en smarties. Ik speelde met Barbies en ook buiten.
Ik heb een nichtje, bijna 8 jaar, fan van het gehele lijstje hierboven. Op zich is het allemaal erg leuk. Het is leuke muziek en die bandjes kunnen alles wat ze aanraken als goud verkopen, dus het is een business om rijk van te worden.
Het jammere is dat de leden van deze bandjes geen 8 zijn. Maar 18. Of 20. Of 17. Hoe dan ook. Minstens twee, soms drie keer zo oud als de kinderen die ze beïnvloeden.
Want dat doen ze. Beïnvloeden.
Als al die artiesten nou zo heilig en prinsesserig waren als K3 zou het geen probleem zijn. (Eigenlijk had ik K3 ook uit het lijstje hierboven moeten weglaten, maar dat zou het risico dat jullie het hele lijstje als onbekend zouden ervaren te groot maken.) Neem even Kus en Topstars. Respectievelijk 3 meiden en 4 jongens. Alle zeven in de bloei van hun leven. Op avonden dat ze geen concert geven aan de leeftijdsgenootjes van mijn nichtje zitten ze in de kroeg, bier te drinken alsof het aanmaaklimonade is. Op avonden dat ze éxtra veel zin hebben om uit hun dak te gaan gaan ze naar een discotheek, waar ze tot in de vroege uurtjes dansen en flirten met het 'lekkers' wat er rondloopt.
Op zich hoeft dit nog steeds geen probleem te zijn. Ik ben ook 19 en mag me tot de leeftijd van de leden van deze bandjes rekenen. Ook ik kan teveel drinken en ook ik kan op tijdstippen thuiskomen waarop de eerste mensen alweer opstaan om naar hun werk te gaan.
Het verschil tussen mij en die band-leden is dat ík mijn nichtje niet ga vertellen over die nachten. Die bandjes roepen regelmatig 'zuipen', 'lekkere tieten' en 'feestûh' in hun interviews. Dan kom ik nu weer even terug op dat Beïnvloeden. En jullie snappen al wel waar ik naar toe wil (hoop ik).
8-jarige meisjes en jongens zijn nog niet gericht op het andere geslacht, keuren dronken zijn nog af en kennen alleen nog maar kinderfeestjes. Totdat ze interviews met Kus en Topstars zien. De uitspraken die ze dan te horen krijgen passen niet bij hun denkbeelden van dat moment. Jammer genoeg zijn 8-jarige kinderen erg makkelijk te beïnvloeden (daar is dat woord weer) en passen ze hun vocabulaire, gedachtengang, denkbeelden en gedrag al snel aan.
Voor het gevolg van deze aanpassing hoef je alleen maar rond te kijken in de supermarkt of op straat. Of eens te zappen tussen de kinder-zenders Nickelodeon en Jetix. Het zal je meteen duidelijk worden. 8-jarige kindjes gedragen zich als puberende tieners en doen uitspraken die ze eigenlijk pas over 10 jaar zouden moeten leren. Voor de media en de winkeliers is dit geweldig. Natuurlijk. Hier valt winst mee te behalen, dat snapt iedereen. Dus zij ook.
Ik maak me zorgen. Misschien is dat omdat de groeiende psycholoog in mij zich laat horen, misschien is dat omdat ik die kinderen gewoon vreselijk irritant vind. Hoe dan ook.. het kan niet goed zijn. Dat zijn jullie toch zeker wel met me eens, toch?
Kinderen moeten spelen. Kinderen moeten vlechtjes in hun haar doen (de meisjes dan) en schattige jurkjes aandoen (alweer de meisjes). Om de jongens ook even aan de beurt te laten komen: deze moeten met autootjes spelen en roepen dat ze politieman willen worden en brandweer en superheld.
Kinderen moeten niet naar de volwassenheid getrokken worden. Want dat kan niet goed zijn, zoals ik hierboven al eens zei.

Sweet Sixteen.

Zo heet het feest dat rijke amerikaanse meisjes (en soms jongens) geven op hun 16e verjaardag. De feesten kosten uiteindelijk vaak meer dan wat ik in mijn hele leven ga verdienen. En de meisjes en jongens die ze geven zijn vaak van top tot teen verwend.
Afschuwelijk.

Over deze feestjes bestaat een programma op MTV. Terwijl ik dit schrijf is de aflevering van vandaag nog bezig. Maar ik wil niet meer kijken. Ik kijk het meestal omdat ik het wel grappig vind om te kijken hoe die kinderen verpest worden door hun ouders, omdat ik weet dat ze later als ze er zelf voor staan onwijs op hun bek zullen gaan omdat ze de waarde van geld niet kennen. Ze voelen zich tijdens hun sweet sixteen als een prinses en zo gedragen ze zich ook. Hun eisenpakketten zijn vaak onbetaalbaar en onhaalbaar. Iedereen moet zich gedragen, bewegen, praten en doen zoals zij willen en iedereen die dat niet doet is een bitch en de jarige shall never speak to him/her again. Het feest moet dus perfect zijn en dat veroorzaakt vooral veel ruzie.

Het meisje dat in de aflevering van vandaag 16 werd is anders dan de anderen. Ze heeft met haar biologische ouders tot haar 6e in een krot gewoond, tussen de kakkerlakken en muizen. Later heeft ze in een tehuis gewoond, met nog tientallen andere kinderen. Haar verjaardag heeft ze in al die tijd nooit gevierd. Ze voelde zich daar rot, kreeg te weinig aandacht, voelde zich eenzaam en ze moest wachten tot ze geadopteerd zou worden. Dat gebeurde. Toen ze vijftien was mocht ze bij een heel rijke familie intrekken en kreeg ze alles wat haar hartje begeerde.
Nu wordt ze 16. En ze krijgt om al die jaren goed te maken een sweet sixteen-feest. En een auto. Alleen moest ze daarvoor nog wel haar theorie halen. Ze zakte, aangezien ze 30 seconden had geleerd. Ze was ervan overtuigd dat het makkelijk was. (Dat had ze niet moeten denken want íedereen weet dat je, als je dat denkt van je theorie-examen, gruwelijk zakt.) Haar dag begon dus niet goed vond ze en ze liep huilend en scheldend door het Amerikaanse CBR.
Daarna kwamen haar 10 VIPs. Dit waren haar allerbeste vriendinnen. 10 mensen van de 370 die ze in totaal had uitgenodigd. Ze werden alle elf opgemaakt en in mooie kleren gestoken. Onderwijl roddelden ze over een andere genodigde. Iemand die had verwacht dat ze VIP zou zijn, maar niet tot de categorie 'allerbeste vriendinnen' behoorde. Ze maakten haar zwart. Toen belde die genodigde en vroeg of ze door de limosine zou worden opgehaald. Nog steeds in de illusie dat ze VIP was. Ze werd keihard door de telefoon uitgelachen. Het jarige meisje beloofde de VIPs dat ze haar zou negeren als ze op het feest zou verschijnen.
Haar auto was niet mooi genoeg, er dansten mensen op het podium die daar niet tijdens het feest mochten zijn omdat ze niet mooi genoeg waren, alles had regels en alles moest perfect gaan, zoals ik eerder al vertelde.
Ze gedroeg zich net als alle andere meisjes en jongens die ik in dat programma 16 heb zien worden...

Ik begrijp het niet. Als je in zo'n extreme armoede hebt geleefd en pas op je 15e hebt geleerd wat luxe is.. hoe kan je dan in vredesnaam op je 16e verjaardag al zo verpest zijn?

Vergeten wij zo snel -expres?- alle nare dingen die we hebben meegemaakt? We zouden daar toch juist van moeten leren? Hoe kan iemand zo snel veranderen en anderen behandelen zoals zij vroeger behandeld is?