25 november 2005

Buitengesloten

En toen ging de deur niet open. Eigenlijk vermoedde ik het al toen ik zag dat het binnen helemaal donker was. Toch probeerde ik het nog. Ik pakte mijn gsm en belde. Er werd niet opgenomen. Begrijpelijk. Want het was al laat, ik zou ook niet opnemen. Ik belde nog een keer. Ik moest immers naar binnen. Het regende en in de schuur, waar het droog is, zou ik tussen de spinnen moeten slapen. Geen optie dus.

'Met ** van ***'
'Ja, met mij. Ik hou niet van buitengesloten worden, zeker niet als het regent.'
'Hè? Waar ben je dan?'
'Buiten natuurlijk!'
'Oh. Ik dacht dat jij op bed lag.'
'Nee dus.'
'Ik kom eraan.'
Ik hing op.
Ze was me vergeten. Tenminste, ze was vergeten dat ik weg zou gaan. En dacht dat ik al op bed lag. Vergeten...

Bedankt hoor mam.

5 november 2005

Apocalyps

WAARSCHUWING: Lees dit NIET als je last hebt van psychotische verschijnselen, last hebt van extreme angsten of angstaanvallen of paranoïde bent!

The apocalyps:

De bijbel beschrijft het zo:
Het laatste oordeel
Toen zag ik een grote witte troon en hem die erop gezeten was. Aarde en hemel vluchtten voor hem en zijn werden nooit meer gezien. En ik zag de doden, belangrijke en gewone mensen, voor de troon staan. Er werden boeken geopend, het boek van de levenden. De doden werden geoordeeld op grond van wat in de boeken stond opgeschreven, op grond van hun daden. En de zee gaf de doden die ze borg weer terug, en de dood en het dodenrijk gaven hun doden terug, en iedereen werd geoordeeld op grond van zijn daden. En de ood en het dodenrijk werden in de vuurzee gegooid. Dit is de tweede dood, de zee van vuur. En als bleek dat iemand niet was opgetekend in het boek van de levenden, dan werd hij in de vuurzee geworpen.

Het onderwerp van weetikhethoeveel films en een geweldig iets om over te filosoferen. Dit allemaal in de veronderstelling dat het iets symbolisch is en dat we ons geen zorgen hoeven te maken.

Wat nou als dat niet klopt? Wat nou als de
dag des oordeels dichterbij is dan we denken? Wat als God een tweede zondvloed in gedachten heeft, maar dan in een modern jasje?

Ik zeg het al jaren. De mens is gek geworden. We zijn het kwijt. Onze menselijkheid (wat in het woordenboek als 'menslievendheid' wordt gedefinieerd) zijn we kwijt. Respect, normen, waarden, liefdadigheid.. zelfde verhaal.
(Hiermee zeg ik overigens niet dat ik anders ben. Of dat jíj zo bent.)

Liquidaties, gevangenissen branden uit, zelfmoordaanslagen zijn niet te tellen, ongelukken, rellen, oorlogen, aanslagen.. (her)lees het nieuws van de afgelopen week maar eens. En denk eens terug aan de afgelopen jaren. Hoevaak is je mond niet opengevallen van ontzetting en afschuw, door nieuwsberichten die onmenselijke daden vertelden?

Het zijn ook onschuldige mensen die doodgaan, in onze ogen, maar ik geef God gelijk als Hij heeft besloten het zekere voor het onzekere te nemen. Er schijnt tegenwoordig maar weinig voor nodig te zijn om iemand een 'knakmoment' te laten hebben, waarna ze onomkeerbaar ontsporen.

Dit zou betekenen dat God Zijn zondvloed, via ons eigen gedrag, aan het her-uitvoeren is. Op een manier waarop iedereen op aarde uiteindelijk zal beseffen dat we fout bezig zijn. Of iedereen op aarde uiteindelijk het slachtoffer van Het Oordeel zal worden weet ik (natuurlijk) niet. Tijdens God's eerste zondvloed moest Noach immers een Ark bouwen waarop hij genoeg genen beschermde tegen het water om leven op aarde te behouden. Ik weet niet of er iemand in aanmerking zou komen voor deze uitzondering. Maar ik zou God ook wel begrijpen als hij ook hierin het zekere voor het onzekere neemt. Noach en zijn vrouw bleken immers ook niet ideaal te zijn, gezien de maatschappij waarin we nu leven.

Misschien slaat mijn theorie nergens op, misschien sla ik de spijker op zijn kop. Een echte zekere conclusie over dit logje valt ook niet te schrijven. Het enige zekere is dat het míj opvalt. Wat mij dus, ik herhaal het nog maar een keer, niet 'heilig' verklaart.
Ik ga me er ook zeker niet druk om maken en ik vraag jullie ook dit niet te doen. Dat heeft geen zin. We merken het wel...