En toen ging de deur niet open. Eigenlijk vermoedde ik het al toen ik zag dat het binnen helemaal donker was. Toch probeerde ik het nog. Ik pakte mijn gsm en belde. Er werd niet opgenomen. Begrijpelijk. Want het was al laat, ik zou ook niet opnemen. Ik belde nog een keer. Ik moest immers naar binnen. Het regende en in de schuur, waar het droog is, zou ik tussen de spinnen moeten slapen. Geen optie dus.
'Met ** van ***'
'Ja, met mij. Ik hou niet van buitengesloten worden, zeker niet als het regent.'
'Hè? Waar ben je dan?'
'Buiten natuurlijk!'
'Oh. Ik dacht dat jij op bed lag.'
'Nee dus.'
'Ik kom eraan.'
Ik hing op.
Ze was me vergeten. Tenminste, ze was vergeten dat ik weg zou gaan. En dacht dat ik al op bed lag. Vergeten...
Bedankt hoor mam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten