Klacht.

Quote van vriend:

"Ik ga van de week Redband bellen.
Stophoest stopt de hoest namelijk niet!
&%$#@#$%^"

De dag vol mogelijkheden.

Kennen jullie dat?
Dat je wakker wordt en denkt: ik heb zeeën van tijd vandaag, hoe zal ik al die tijd eens efficiënt gaan besteden? En dat je dan bijna naar bed gaat en denkt: wat een nutteloze dag. Ik heb werkelijk niets gedaan.

Ja? Nou, voor mij was vandaag zo'n dag.
Nog moe van het weekend sliep ik uit tot 10 uur. Goed uitgerust sprong ik uit bed, moest meteen mijn telefoon opnemen, want die trilde bijna van mijn tafel af, overlegde even met mijn huisgenootje over de telefoon over onze hopeloze zoektocht naar een nieuw huisgenootje, hing weer op en ging ontbijt maken. Wat ik tussen ontbijt en lunch heb gedaan weet ik niet meer, eigenlijk. Ik heb wat piano gespeeld en gezongen. En ik heb even een outfit uitgeprobeerd voordat ik me aankleedde waarvan ik dacht dat hij mega-hip zou zijn, en dat was hij. En ik heb de reclame folders bekeken. Maar daar is dus een stuk tijd verdwenen door nutteloze dingen te doen. Zeker weten, anders had ik me wel herinnerd wat het was dat ik deed.
Na mijn lunch nam ik me voor om te gaan afwassen. Deed eerst even mijn laptop aan om mail te checken. En toen was het opeens vijf voor vijf. Geschokt realiseerde ik me dat ik nog niet eens make-up op had, geen lenzen in, nog geen tanden gepoetst, en al helemáal niet klaar om weg te gaan op weg naar zangles. (En natuurlijk nog niet afgewassen.) Ik was nog op tijd, na wat gestress en gehaast.
Na zangles kwam ik thuis om half zeven. Het overleg over het zoeken naar een nieuwe huisgenootje ging meteen verder, want onze hospitatieavond viel simpelweg in het water. Er zou eventueel nog één meisje komen, was onze conclusie. Maar op dat moment hoorde ik mijn sms-toon en daar stond in dat dat meisje níet meer zou komen omdat ze al een kamer had. Gefrustreerd maar ook tevergeefs zochten we naar andere oplossingen.
Door het feit dat de hospitatieavond niet doorging, had ik weer tijd over. Dus ik ging even met mijn eten achter mijn laptop zitten. Om half 9 klopte mijn andere huisgenootje op mijn deur. Of dat meisje nog kwam. (Oeps!) Ik verontschuldigde me dat ik het haar niet op tijd had verteld, en legde de situatie uit. Zij vertelde dat ze wel een klasgenootje had die een kamer zocht. Huisgenootje 2 werd erbij gehaald, en enigszins opgelucht konden we met zijn 3en besluiten dat zij het dan maar moest worden. Ik zocht in die tijd mijn afwas bij elkaar en bracht die naar de keuken. Waste af met wat muziek op de achtergrond. Droogde ook alvast de helft af (de andere helft mag dat zelf regelen door middel van verdamping). Daarna, om half 10, strandde ik weer achter de computer. Na een half uur besloot ik dat ik maar beter naar bed kon gaan, omdat ik morgen weer om 6 uur op moet voor college. Maar tegelijkertijd met dat besluit kwam de schok dat ik daar eigenlijk wel een artikel voor had moeten lezen. Na gekeken te hebben hoe lang deze was (40 pagina's...), besloot ik alsnog te gaan slapen. Daar had ik 4 uur voor moeten uit trekken (10 per uur, reken ik altijd). Jammer maar helaas dus.

Schrikbarend, is het niet? Ik ben ruim 12 uur wakker geweest, en heb werkelijk alleen de dingen gedaan waar ik niet onderuit kon komen. (Eten, zangles en de afwas -anders had ik geen borden en bestek meer-.) Ik heb niet opgeruimd, niet gestudeerd, niet gesport, niets leuks gedaan...
Het erge is dat ik een conclusie als dit veel vaker moet maken als ik aan het eind van de dag 'de balans opmaak'. Mocht iemand weten hoe ik dit soort 'mislukte' dagen kan voorkomen... laat het alsjeblieft weten! Ik sta overal voor open.

Morgen wordt sowieso een nuttige dag, overigens. Dat weet ik nu al. Ik heb eerst van 9 tot 13 college en werkgroep (achter elkaar). Dan komt er om een uur of half 3 gezellig iemand op de koffie. Daarna zal ik al wel willen eten. En als klapper op de vuurpijl: om 20 uur ga ik een les pilates volgen op mijn sportschool. (Voor het eerst, ja.) Waarschijnlijk zak ik om half tien, als ik daarvan terug ben, nog even uitpuffend op de bank om Hell's Kitchen te kijken. En rond deze tijd zal ik, gok ik, al slapen. Dat is nog eens een nuttige dag. Wie weet vind ik zelfs nog een gaatje om even ergens te studeren, want dat zou ik toch bijna vergeten door alle drukte.
(Vraag ik me alleen af, hoe ik dat dan vandaag ben vergeten... Niet door drukte in ieder geval.)

Kijk eens hiernaar! (of: Winkelen 2)

Ik heb wat nieuws. Het is niet eens wat heel bijzonders hoor, maar ik ben er wel heel blij mee. Een maand geleden, in mijn geld-loze-periode zei ik al tijdens het winkelen-voor-een-verjaardagscadeau tegen de vriend waarmee ik dat aan het doen was: 'die wil ik hebben!' Zijn reactie was: 'nou, dan koop je het toch?' Een logische reactie.. het ding was 15 euro... Daar hoor een 'dan koop je het toch'-reactie bij. Ik kocht het niet, want 15 euro aan zoiets besteden betekende op dat moment 15 euro goedkoper moeten eten. En dan is 15 euro opeens best veel.
Sinds vorige week woensdag heb ik weer geld. Genoeg om heel veel dingen van 15 euro te kopen. Maar toen ik gisteren naar het winkelcentrum ging (gewoon om boodschappen te doen) en langs de bewuste winkel liep, wist ik opeens waar ik mijn geld aan uit wilde geven. Dolgelukkig kocht ik het, alsof het het mooiste cadeau was wat ik mezelf kon geven en ik kon niet wachten tot ik het in gebruik kon gaan nemen.

Ik moest daar toch nog mee wachten omdat ik dit moment even met jullie wilde delen. Dus zie hier; het ding:





























Mijn oude sieradenkistje is al zeker 10 jaar oud, is te klein, onhandig en past niet bij mijn kamer. De oplettende lezers/kijkers, die óók nog eens weten wat de belangrijkste kleur in mijn slaapkamer is (de kamer waar dit geweldige kistje een plekje krijgt), zullen al beseft hebben dat de kleur van de stof aan de binnenkant perfect is. En zo heb ik het graag: perfect.

Ik heb trouwens nog steeds geen kleren gekocht, omdat ik ziek was afgelopen week, en omdat morgen de drie dwaze dagen in de Bijenkorf van start gaan. Morgenochtend sta ik dus om 8 uur... ok, 10 uur is waarschijnlijker, in de rij om van een paar van de geweldige aanbiedingen te profiteren.
(Overigens: de kans is groot dat ik dingen ga kopen die juist niet in de aanbieding zijn. Zo werkt dat namelijk bij mij. Waarom weet ik niet.)

Collegedag 8

Ik heb een paar dagen overgeslagen -omdat ze niet boeiend genoeg waren- -en omdat ik ziek was-, maar vandaag is, nu al, log-waardig.
Ik heb straks nog 2 colleges, maar heb net al een gesprekje gehad. Er staat een half uur voor, maar ik was binnen een minuut of 5 weer buiten.

Het zat zo:
Voor het vak Cognitieve Intellectuele Ontwikkeling moet ik een paper gaan schrijven met het onderwerp Muzikale Ontwikkeling (bij kinderen). De bedoeling was dat ik vandaag om 10 uur mijn eerste opzet zou laten zien, en daar zouden we dan even over praten. Als zij op- of aanmerkingen zou hebben zou ze die tijdens het gesprekje geven. En ze zou mij verder op weg helpen met mijn paper. Iedereen uit onze werkgroep krijgt vandaag zo'n half uur.
Ik kwam binnen, verontschuldigde me dat ik te laat was (bus 10 min. te laat, trein gemist...), en er werd me verteld dat ik mocht gaan zitten. Ik toverde mijn paper-opzet uit mijn tas legde hem voor haar neus neer, en zij begon met lezen.
'Goed', 'Duidelijk', 'Helder' en 'Prima', waren haar eerste 4 woorden. Twee minuten later was ze klaar met lezen, ze vertelde me dat ik nog wel even naar het middenstuk moest kijken, omdat de structuur daar nog niet goed was. Ik vertelde dat ik nog niet eens aandacht had besteed aan de structuur, dus dat het alleen maar toeval zou zijn geweest als er nu al structuur in zou zitten.
Zij zei dat het wel goed kwam, en ik zei: "Dat is mooi."

'Ja... nu zijn we eigenlijk klaar', zei ze na die paar minuten. 'Je zult het wel onzin vinden nu, dat je hierheen moest komen. Maar er zijn écht studenten die hier al een potje van maken, en dan is zo'n tussenstap als dit heel belangrijk.' [Sorry weerklonk in al haar woorden.]
Ik zei haar dat ik het begreep en ik dat ik zo'n tussenstap echt wel fijn vond, ondanks dat mijn eerste opzet prima in elkaar zat. Ik wenste haar nog een goede dag, en zij mij ook, en we zeiden 'tot in november' tegen elkaar.


Een leuk gesprekje vond ik het. Goed voor mijn zelfvertrouwen, goed voor mijn tijd (anders had ik geen tijd gehad om dit te schrijven), goed voor mijn paper, en ook vast goed voor haar (zij had immers ook tijd over nu).
Hopenlijk hebben we begin november en begin december (respectievelijk; het tweede controlegesprek en het eindgesprek) ook maar 5 minuten nodig en krijg ik een mooi cijfer voor mijn paper.

Zo. Dan nu op weg naar mijn eerste college van vandaag.