Surprise-party! (foto-verslag)

Het was zondag 15 augustus, kwart voor 2, en ik haalde mijn broertje op bij mijn moeder om op bezoek te gaan bij oma. Broertje woont in Eindhoven, en is weinig in Rotterdam, en nog minder bij oma, maar in de vakantie lukt het hem soms wel eens om een gaatje te vinden om langs te gaan. Op het laatste moment gingen onze mama + Rokus (haar vriend mijn stiefpapa?) ook mee, en of we dan even in Krimpen a/d IJssel bij de golfplas wilden stoppen, want zij moesten daar even zijn voor een of ander internetspel (zo mag ik het vast niet noemen van Rokus, maar hij heeft pech). Bij de golfplas werd ik al gespot, zonder het te weten.


Met een smoesje (bleek uiteraard achteraf) werd ik mee naar binnen genomen. Bij het eerste bekende gezicht in de zaal, dacht ik nog: 'toeval'. Bij het tweede t/m 20e gezicht werd die optie steeds kleiner. Langzaam drong het tot me door. Dit zijn míjn mensen*.. ze wachten hier op mij!.. dit is georganiseerd voor mij!.. dit is mijn diplomafeestje!!! (Georganiseerd door oma, zoals zij me vervolgens kwam vertellen.)


En bij een feestje horen natuurlijk cadeautjes!











En bij een diploma hoort een graduation cap! (deze was helaas te klein, en na het losknippen van de elastieken band te groot, maar het gaat om het idee!)


Na het uitpakken van een ontzettend verwennende hoeveelheid aan cadeautjes, "enveloppen" en cadeaubonnen hebben we met zijn allen uitgebreid genoten van een heerlijke High Tea. Thee-leutend en hapjes-etend werd mijn recent behaalde titel (Msc.) gevierd.










Het duurde even voor ik van de schrik was bekomen, maar ik trilde al aanzienlijk minder tijdens het vasthouden van mijn tweede kop thee. Een surpriseparty... voor mij! Ik als controlefreakje roep al jaren dat ik geen type ben voor een dergelijk feest. Ik dacht altijd dat ik vanaf het 'surprise-moment' de organisatie volledig over zou willen nemen en dan zou willen compenseren voor de eerdere organisatie in de voorafgaande weken. Maar dat viel voor 200% mee. Het was prima geregeld en ik kon gewoon aanschuiven aan een tafel en de rest aan het personeel overlaten. En natuurlijk is zo'n verrassing gewoon ontzettend leuk!!! Ik ben heel dankbaar dat oma dit heeft georganiseerd, en dat ze is geholpen door een aantal mensen die mij goed kennen. Ik heb een erg leuke middag gehad. En wat een hoop lekkers hadden we! High-tea-en is echt leuk! Dat heb ik eerder dit jaar al een keer ervaren, maar hoe leuk ik al die kleine hapjes vond was kennelijk alweer weggezakt. Tijdens het eten ontstonden meteen plannen om dit zelf te organiseren, in Amerikaanse stijl; dus dat iedereen iets lekkers meeneemt. Hopelijk gaan dat plan nog veel gezellige middagen opleveren!

Halverwege mijn feest, kwam een tweede 'schok'. Ik realiseerde me namelijk opeens dat ik mijn bewijs van afstuderen in mijn tas had gedaan om die -net als vroeger bij mijn schoolrapporten- aan oma te laten zien. Die heb ik dus nog even geshowd aan de verschillende tafels. Mijn echte diploma krijg ik pas 22 september. Er is namelijk maar 4x per jaar een diplomauitreiking namens de faculteit sociale wetenschappen. Maar in de tussentijd kan je wel een bewijs van afstuderen krijgen. Gelukkig had ik die toevallig meegenomen! Nu kon ik zwart op wit laten zien dat de reden voor het feestje gegrond was.

Na het feest was ik echt doodmoe.. al die indrukken en het verwerken van de 'schok' kostten een hoop energie, maar uiteraard was dat het volledig waard.

Aan alle organisatoren en gasten: BEDANKT!
Ik ben blij dat ik het behalen van mijn diploma door en met jullie heb kunnen vieren.

Deze blog is mede mogelijk gemaakt door Brasserie Crimpenerhout.
(Deze foto is mede mogelijk gemaakt door de eindeloze creativiteit van Rutger.)

* Helaas ontbraken enkele voor mij belangrijke mensen bij dit feest omdat ze niet in het land waren, of andere verplichtingen of prioriteiten hadden. Ik vond het jammer dat jullie er niet waren, maar hoop jullie snel weer te zien!