Maandag- op dinsdagnacht: 4.00 uur. De storm raasde om mijn flat, donderde ons allemaal wakker, boog de bomen om alsof ze van elastiek zijn en blies de regen door openstaande ramen naar binnen. Na alle ramen dicht gedaan te hebben en even vol ontzetting naar buiten te hebben gekeken, viel ik weer in slaap. Ik besefte echter al dat ik enkele uren later complete chaos zou gaan tegenkomen, zodra ik naar buiten zou gaan.
Deze voorspelling klopte. Miljoenen euro's aan schade, 800 kilometer file en een compleet ontregeld openbaar vervoer waren het resultaat.
Ik moet toegeven, mijn schade is nihiel. Dat nachtje slechter slapen overleef ik wel en bijzonder genoeg bracht de NS mij 's ochtends snéller naar mijn plek van bestemming dan normaal.
Voor anderen, weet ik, liep deze dag volledig mis. Maar ik heb nóg 'anderen' weer dankbaar zien zijn voor het woeste weer.
Voorbeeldjes? Oké dan:
De trein die kwam aanrijden zal al bommetjevol. Logisch, want er waren veel treinen uitgevallen en de treinen die wel reden waren flink vertraagd. Ik perste mezelf als één na laatste reiziger naar binnen en probeerde nog wat ruimte te creëren voor de man die de pech had als achterste in de rij te staan. Het paste. Precies. Het fluitsignaal klonk en de deuren sloten ons op. Ik keek door het raam naar buiten, en zag een vrouw pogingen doen om onze deur weer open te krijgen. Hoevaak ze ook op het knopje drukte, de deuren bleven dicht. Enkele seconden later begon de trein te rijden. Haar gezicht betrok en uit haar tenen kwam haar uitroep: GODVERDÓMME!!! Haar frustratie was dwars door de gesloten deuren heen waar te nemen. Ik voelde kort een rilling...
Even later in een rustigere trein keek ik naar buiten de gehavende natuur in. Het leek wel herfst met al die bladeren op de grond. Bloemen platgehageld, bomen met wortels en al omgeknakt, of in tweeën gespleten door een inslaande bliksem, dikke takken afgebroken alsof ze slechts dun als lucifers zijn. Mijn aandacht werd getrokken door een kudde schapen op een klein stuk grond. De beesten genoten van een zeldzame delicatesse. Waar ze normaal van doodnormale grassprietjes moeten leven, konden ze zich nu te goed doen aan overheerlijke boombladeren. Een afgebroken tak was namelijk precies op hun stukje weiland terecht gekomen. Met zijn 5en stonden ze eromheen, smikkelend van de groene, sappige bladeren.
Zo gefrustreerd als de vrouw in bovenstaand stukje was, zo tevreden waren deze schapen.
Elk nadeel heeft zijn voordeel. Zelfs zo'n angstaanjagend heftige storm.
