Ja, het is een beetje stil rondom mij. Zomervakantie hè. Dan is het stil rondom iedereen. Kranten en journaaluitzendingen vullen die stilte met komkommernieuws. Ik niet; ik blijf gewoon stil. Want sinds wanneer is iemand geïnteresseerd in komkommernieuws? (Overigens heeft NRC-next een kolom vol komkommernieuws -zonder het bij die naam te noemen, maar de komkommer op het dagelijks bijbehorende plaatje zegt genoeg-, waarin ze vorige daadwerkelijk nieuws over komkommers hadden. Dat is wel weer leuk, vind ik.)
Mijn nieuwtje van de week is dat ik bril-loos ben. Gisteren mocht ik mijn lenzen 4 uur in, de dag daarvoor 2 uur, vandaag 6 uur, morgen 8 uur en de dag erna (nee, niet 10, zou je denken hè?) mag ik het helemaal zelf bepalen. Is het niet geweldig? (Helaas is dat een zondag, dus ben ik bang dat ik niet eens de moeite neem om ze in te doen, maar dat is slechts bijzaak.)
Wel een heel proces hoor: lenzen halen. Het is minstens een maand geleden toen ik voor het eerst langs de opticien ging en aangaf dat ik mijn bril voor lenzen in wilde gaan ruilen. Afspraak, telefoontje, weer een afspraak, en nu volgende week ook weer een afspraak; voor controle. Die controle is ook wel nodig. Want ik zit me stiekem scheel te turen naar het beeldscherm van mijn laptop op dit moment. En ik weet ook heel zeker dat mijn linkeroog nog met -0,25 bijgesteld mag worden. Want als ik mezelf even semi-professioneel test, blijkt mijn rechteroog perfect te zien met de rechterlens, maar het zich van mijn linkeroog is nog niet optimaal. En dat moet het natuurlijk wel worden, dus dat wordt waarschijnlijk weer wachten op een telefoontje na de afspraak van volgende week, en dan weer een afspraak.. en dan natuurlijk daarna weer een controleafspraak. Je bent zo 2 maanden verder hoor, voordat je eenmaal scherp door die twee flinterdunne plasticjes kan zien.
Het erin krijgen van die lenzen is ook zoiets... Vanmiddag kreeg ik het voorelkaar om mijn linkerlens dubbelgeklapt in mijn oog te krijgen. Geen idee of dat een prestatie is, of heel gewoon voor een lenzen-nieuweling, maar pijn deed het wel zeg. Woensdagmiddag, afspraak nummer 2, was het om 16 uur tijd om te oefenen met mijn lenzen. Met een opticien-assistent (als dat een beroep is, anders was het gewoon een winkelhulpje) ging ik achter een klein tafeltje met een grote spiegel erop zitten en zij gaf mij wat instructies. Na twee of drie missers zat mijn rechterlens erin, en links volgde al snel. Toen oefenen met eruit halen: rechts ging eruit. En omdat ik ervoor koos om ze meteen twee uur te laten zitten (zoals het hoort op de eerste dag) mocht rechts er daarna meteen weer in.
Ik denk dat mijn oog op dat moment dacht: ja, daaahaaaaaag... dit is genoeg geweest, die lens is niet meer welkom. Omdat opgeven niet echt een optie is tijdens het enige oefenmoment wat je krijgt op het gebied lenzen-indoen, zette ik door. Poging 15 (of was het 25?) had eindelijk succes. Voorzichtig keek ik in de spiegel met en naar het heftig protesterende oog. Het zag eruit alsof ik net van een enorm emotionele begrafenis kwam. De tranen zaten overal, mijn oog was volledig rood doorlopen, en al mijn wimpers zaten samengeplakt. Dit was echter net zo snel weg als het gekomen was, want met hulp van wat tissues, zag ik er al snel weer toonbaar uit. (En ook dankzij het feit dat ik me had gerealiseerd dat mascara op doen op de lenzen-oefen-dag niet slim zou zijn.)
Op dit moment zit ik mooi opgemaakt te wachten op R., die zo langskomt, en stiekem hoop ik dat ze vraagt 'hee, waar is je bril', want dan kan ik zeggen: 'die heb ik niet meer nodig, want ik heb lenzen!!!'.
Inderdaad. Ik ben er blij mee, dolgelukkig eigenlijk. Want ondanks dat mijn linkeroog wat achterblijft op dit moment en de lettertjes die ik typ zachtjes dansen over het scherm, voel ik me honderd keer mooier dan ik de afgelopen maanden heb gedaan. En ook honderd keer mooier dan voordat ik ooit met mijn bril begon. 'Je mist iets pas, als je het niet meer hebt', zegt men. En dat klopt. Maar godzijdank heb ik mijn bril-loos-heid weer terug, want inderdaad... wat heb ik dat gemist.
