Nederlands.

Kom op mensen. Zo ingewikkeld is het allemaal niet. Sommige dingen wel, dat geef ik toe. Vraag mij niks over koppelstreepjes en dat soort lastige dingen, maar -d's, -dt's en -t's zijn écht te begrijpen. Ze zijn niet moeilijk. Je moet er gewoon heel even je best voor doen, daarna is het een eitje. Serieus.

"Bestellingen boven € 15,- worden thuis bezorgdt."

Ik was sprakeloos toen ik het foldertje van de patatzaak naast mijn werk onder ogen kreeg. Als je zoiets laat drukken laat je het toch 10 keer door mensen met een IQ van 150 en een 10 voor Nederlands op alle rapporten die je maar kan terugvinden controleren? En als drukker kijk je toch ook nog wel even wat je eigenlijk aan het drukken bent? Ik vind dit écht een schande. Ik zeg niet dat ik die -d's, -dt's en -t's foutloos gebruik, maar het zou mij echt niet overkomen dat er in een officieel stuk zo'n onoverkomelijke spelfout staat.

"Wie betrapt word
tijdens roken
op de toiletten,
word verwijdert."

Stond op de deur van een WC in het universiteitsgebouw waar ik gisteren les had. Míjn god... dat is gewoon een foutenpercentage van 100% als het om -d's, -dt's en -t's gaat. Ik snap dat er niet van de schoonmakers, kantinepersonen en klusjesmannen verwacht wordt dat ze een universitaire studie met succes hebben afgerond, maar enige kennis van Nederlands lijkt me toch wel prettig.
(Een andere vaagheid was overigens het 'word verwijdert'. Want hoe word ik dan verwijderd? Uit de WC? Uit het gebouw? Of worden al mijn persoonsgegevens en studentnummer acuut uit de database van de universiteit geknipt? Goed. Ik rook niet en kan niet betrapt worden op iets wat ik niet doe, dus de oplossing op mijn vragen zal ik waarschijnlijk niet krijgen.)

Ik heb de schoonmakers wel even een handje (of eigenlijk: een lettertje) geholpen hoor. De mensen die na mij naar het toilet gingen, zagen nog wel dat de spelling ooit niet klopte (met een zwarte pen kan je immers niet vlekkeloos een zwarte stift imiteren), maar zien ook dat één van hun voorgangers het niet daarbij heeft laten zitten.
Hopelijk voelt de schrijver van het briefje zich niet al te beledigd. Ik heb liever dat diegene ervan leert.
Zo niet: dan pak ik mijn zwarte pen wel weer.

Valentijnsdag

Het is al een paar dagen geleden. Iedereen is waarschijnlijk alweer naar het echte leven teruggekeerd. Maar ik wil nog even wat kwijt.
Vorig jaar schreef ik op valentijnsdag ergens iets over 'perikelen bij de brievenbus'. Over het feit dat ik de dagen voor valentijnsdag stug volhield dat deze dag me niks deed, maar dat mijn hart een slag oversloeg op het moment dat ik de post op de mat hoorde vallen.
Dit jaar heb ik geen mat meer. Ik heb een postvakje. In dat postvakje zat alleen mijn telefoonrekening; niet echt een teken van anonieme liefde.

Daar wilde ik het echter niet over hebben. Ik wil het hebben over de verloedering van valentijnsdag. Ja, verloedering dus. Het gaat dus te gronde (vertaald door: Van Dale).
Sinds wanneer is deze dag in vredesnaam bedoeld om je geliefde te testen? Ooit was valentijnsdag bedoeld voor anonieme liefdes. Later, uit commerciëel oogpunt, is dit veranderd. sindsdien is valentijnsdag een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven met cadeautjes, bloemen, of kaarten. Maar wanneer is het opnieuw veranderd?
Ik vind het walgelijk. Tijdschriften, radiozenders en andere commerciële dingen boden voor afgelopen woensdag, 14 februari - valentijnsdag, services in allerlei vormen aan om te testen of je geliefde wel écht van je houdt. Dit deden ze op een nare manier: (na opdracht van vriendlief, die ook meeluistert met het gesprek) "Hallo xxx, wij zijn van het nieuwe telefonische bloemenbezorg-bedrijf Flowergirls, en jij bent uitgekozen om vandaag, op valentijnsdag een gratis bos bloemen ergens te laten bezorgen! Bij wie moeten wij dit bos afleveren?" Het zou natuurlijk leuk zijn als deze dame de naam van vriendlief noemt, maar het is niet ondenkbaar dat zij de naam van een andere, tot dat moment, geheime liefde noemt. Vriendlief is dus blij als zijn naam wordt genoemd, en in het andere geval is de relatie hoogstwaarschijnlijk voorbij.
Anderen deden het op een ontzéttend valse manier: (in opdracht van vriendinlief, die later verslag krijgt) Sexy chick verschijnt in kort rokje en strak struitje met een zakelijk smoesje bij vriendlief op zijn werk. Als het zakelijke is afgehandeld, start de sexy chick een versierpoging. Ze raakt vriendlief een aantal keer tactisch aan, maakt wat sensuele opmerkingen en plaatst nadat vriendlief duidelijk wat waterig en zwoel uit zijn oogjes kijkt de alles-of-niets-vraag: 'ik heb nog een vacature voor valentijn van vandaag open, kom je met me mee naar huis?'.
Jullie snappen het al. Vriendinlief is blij als hij 'nee' zegt, en als vriendlief zwicht voor de ingehuurde versierster is de relatie over.

Walgelijk. Waar is dan het echte gevoel achter valentijnsdag gebleven? Waarom wordt de commercie zó ver doorgevoerd dat de liefdevolste dag van het jaar, nu opeens wordt gemengd met achterdocht, jaloezie en onzekerheid? Waarom proberen we haat te zaaien op een dag die alleen maar bedoeld is om je relatie te laten groeien?

Walgelijk dus.
Vertel me alsjeblieft dat jullie het hier vollédig mee eens zijn...

De NS-omroepmevrouw

Trots dat ze was:

"Goedemorgen dames en heren,
zoals u ongetwijfeld heeft gemerkt staan we nog even stil. De reden hiervan is dat we het station nog niet op mogen rijden, omdat we te VROEG zijn.
Wanneer wij toestemming krijgen om.........."
(de rest is niet boeiend)



(Hopelijk heeft ze genoten van dat trotse gevoel wat een kwartier later hadden we alweer 5 minuten vertraging opgelopen.)

Winter.

Jaja...

Morgen gaat er 5 á 10 cm sneeuw vallen.
Daardoor zegt de NS nú al dat ze minder treinen in gaan zetten, om alles voorspoedig te laten verlopen. Zouden ze die treinen dan wel 2 keer zo lang maken? Anders raad ik ze toch dringend aan om wat lessen rekenen op basisschool niveau te gaan volgen...

Gisteren was er ook al sneeuw. Toen alleen in het westen. Ik ben twee keer zo nat gesneeuwd dat de vergelijking met sneeuwpop opging. En ik heb ontdekt dat mijn jas niet water (sneeuw?) dicht is. Helaas is het wel mijn méest waterdichte jas, dus morgenochtend zal ik hem gewoon weer aantrekken. Ach. Zogenaamde 'zweet'plekken in de holtes van je ellebogen zijn ook wel leuk voor de afwisseling.

Overmorgen is het weer weg, zegt het KNMI, trouwens. Dus vrijdag mogen we allemaal lekker soppen door die aan ons allen bekende grijs/bruine massa van met modder gemengde gesmolten sneeuw.

Winter. Doe mij toch maar zomer.