Valentijnsdag

Het is al een paar dagen geleden. Iedereen is waarschijnlijk alweer naar het echte leven teruggekeerd. Maar ik wil nog even wat kwijt.
Vorig jaar schreef ik op valentijnsdag ergens iets over 'perikelen bij de brievenbus'. Over het feit dat ik de dagen voor valentijnsdag stug volhield dat deze dag me niks deed, maar dat mijn hart een slag oversloeg op het moment dat ik de post op de mat hoorde vallen.
Dit jaar heb ik geen mat meer. Ik heb een postvakje. In dat postvakje zat alleen mijn telefoonrekening; niet echt een teken van anonieme liefde.

Daar wilde ik het echter niet over hebben. Ik wil het hebben over de verloedering van valentijnsdag. Ja, verloedering dus. Het gaat dus te gronde (vertaald door: Van Dale).
Sinds wanneer is deze dag in vredesnaam bedoeld om je geliefde te testen? Ooit was valentijnsdag bedoeld voor anonieme liefdes. Later, uit commerciëel oogpunt, is dit veranderd. sindsdien is valentijnsdag een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven met cadeautjes, bloemen, of kaarten. Maar wanneer is het opnieuw veranderd?
Ik vind het walgelijk. Tijdschriften, radiozenders en andere commerciële dingen boden voor afgelopen woensdag, 14 februari - valentijnsdag, services in allerlei vormen aan om te testen of je geliefde wel écht van je houdt. Dit deden ze op een nare manier: (na opdracht van vriendlief, die ook meeluistert met het gesprek) "Hallo xxx, wij zijn van het nieuwe telefonische bloemenbezorg-bedrijf Flowergirls, en jij bent uitgekozen om vandaag, op valentijnsdag een gratis bos bloemen ergens te laten bezorgen! Bij wie moeten wij dit bos afleveren?" Het zou natuurlijk leuk zijn als deze dame de naam van vriendlief noemt, maar het is niet ondenkbaar dat zij de naam van een andere, tot dat moment, geheime liefde noemt. Vriendlief is dus blij als zijn naam wordt genoemd, en in het andere geval is de relatie hoogstwaarschijnlijk voorbij.
Anderen deden het op een ontzéttend valse manier: (in opdracht van vriendinlief, die later verslag krijgt) Sexy chick verschijnt in kort rokje en strak struitje met een zakelijk smoesje bij vriendlief op zijn werk. Als het zakelijke is afgehandeld, start de sexy chick een versierpoging. Ze raakt vriendlief een aantal keer tactisch aan, maakt wat sensuele opmerkingen en plaatst nadat vriendlief duidelijk wat waterig en zwoel uit zijn oogjes kijkt de alles-of-niets-vraag: 'ik heb nog een vacature voor valentijn van vandaag open, kom je met me mee naar huis?'.
Jullie snappen het al. Vriendinlief is blij als hij 'nee' zegt, en als vriendlief zwicht voor de ingehuurde versierster is de relatie over.

Walgelijk. Waar is dan het echte gevoel achter valentijnsdag gebleven? Waarom wordt de commercie zó ver doorgevoerd dat de liefdevolste dag van het jaar, nu opeens wordt gemengd met achterdocht, jaloezie en onzekerheid? Waarom proberen we haat te zaaien op een dag die alleen maar bedoeld is om je relatie te laten groeien?

Walgelijk dus.
Vertel me alsjeblieft dat jullie het hier vollédig mee eens zijn...