Sweet Sixteen.

Zo heet het feest dat rijke amerikaanse meisjes (en soms jongens) geven op hun 16e verjaardag. De feesten kosten uiteindelijk vaak meer dan wat ik in mijn hele leven ga verdienen. En de meisjes en jongens die ze geven zijn vaak van top tot teen verwend.
Afschuwelijk.

Over deze feestjes bestaat een programma op MTV. Terwijl ik dit schrijf is de aflevering van vandaag nog bezig. Maar ik wil niet meer kijken. Ik kijk het meestal omdat ik het wel grappig vind om te kijken hoe die kinderen verpest worden door hun ouders, omdat ik weet dat ze later als ze er zelf voor staan onwijs op hun bek zullen gaan omdat ze de waarde van geld niet kennen. Ze voelen zich tijdens hun sweet sixteen als een prinses en zo gedragen ze zich ook. Hun eisenpakketten zijn vaak onbetaalbaar en onhaalbaar. Iedereen moet zich gedragen, bewegen, praten en doen zoals zij willen en iedereen die dat niet doet is een bitch en de jarige shall never speak to him/her again. Het feest moet dus perfect zijn en dat veroorzaakt vooral veel ruzie.

Het meisje dat in de aflevering van vandaag 16 werd is anders dan de anderen. Ze heeft met haar biologische ouders tot haar 6e in een krot gewoond, tussen de kakkerlakken en muizen. Later heeft ze in een tehuis gewoond, met nog tientallen andere kinderen. Haar verjaardag heeft ze in al die tijd nooit gevierd. Ze voelde zich daar rot, kreeg te weinig aandacht, voelde zich eenzaam en ze moest wachten tot ze geadopteerd zou worden. Dat gebeurde. Toen ze vijftien was mocht ze bij een heel rijke familie intrekken en kreeg ze alles wat haar hartje begeerde.
Nu wordt ze 16. En ze krijgt om al die jaren goed te maken een sweet sixteen-feest. En een auto. Alleen moest ze daarvoor nog wel haar theorie halen. Ze zakte, aangezien ze 30 seconden had geleerd. Ze was ervan overtuigd dat het makkelijk was. (Dat had ze niet moeten denken want íedereen weet dat je, als je dat denkt van je theorie-examen, gruwelijk zakt.) Haar dag begon dus niet goed vond ze en ze liep huilend en scheldend door het Amerikaanse CBR.
Daarna kwamen haar 10 VIPs. Dit waren haar allerbeste vriendinnen. 10 mensen van de 370 die ze in totaal had uitgenodigd. Ze werden alle elf opgemaakt en in mooie kleren gestoken. Onderwijl roddelden ze over een andere genodigde. Iemand die had verwacht dat ze VIP zou zijn, maar niet tot de categorie 'allerbeste vriendinnen' behoorde. Ze maakten haar zwart. Toen belde die genodigde en vroeg of ze door de limosine zou worden opgehaald. Nog steeds in de illusie dat ze VIP was. Ze werd keihard door de telefoon uitgelachen. Het jarige meisje beloofde de VIPs dat ze haar zou negeren als ze op het feest zou verschijnen.
Haar auto was niet mooi genoeg, er dansten mensen op het podium die daar niet tijdens het feest mochten zijn omdat ze niet mooi genoeg waren, alles had regels en alles moest perfect gaan, zoals ik eerder al vertelde.
Ze gedroeg zich net als alle andere meisjes en jongens die ik in dat programma 16 heb zien worden...

Ik begrijp het niet. Als je in zo'n extreme armoede hebt geleefd en pas op je 15e hebt geleerd wat luxe is.. hoe kan je dan in vredesnaam op je 16e verjaardag al zo verpest zijn?

Vergeten wij zo snel -expres?- alle nare dingen die we hebben meegemaakt? We zouden daar toch juist van moeten leren? Hoe kan iemand zo snel veranderen en anderen behandelen zoals zij vroeger behandeld is?