In mezelf mopperend waarom ik wéér de vuilniszak moest vervangen, liep ik naar de kast in de gang waarin wij al onze schoonmaakartikelen bewaren. Ik vind het niet vervelend om huishoudelijke klusjes te doen, en bovendien stoor ik me er ook niet heel erg aan als bepaalde dingen soms wat langer blijven liggen. Echter, een vuilniszak moet je gewoon vervangen als hij vol zit, zeker met dit warme weer.
Ik vond geen vuilniszakken in de kast. Althans, niet in eerste instantie. In mijn hoofd mopperde ik verder dat 't wel heel asociaal is om de vuilniszakken op te maken en géén nieuwe te kopen. In tweede instantie zag ik de rol vuilniszakken opeens wel liggen. Of eigenlijk: één opgerolde vuilniszak. De laatste van een rol, dus.
In één ervaren beweging gleed de vuilniszak even later onze afvalbak in. Op dat moment realiseerde ik me dat ik nu degene ben die een nieuwe rol zakken zal moeten gaan kopen. Het is immers niet eerlijk om van mijn huisgenootjes te verwachten een nieuwe rol te kopen als ze de laatste zak gebruiken, en dat zelf niet te doen...
Behalve niet-eerlijk is het ook niet zoals ik wil zijn. "Behandel een ander, zoals je ook zelf behandeld wil worden" is de eerste van mijn eigen tien geboden. Een mooi streven, al zeg ik het zelf. En zeker weten dat de wereld een stuk vreedzamer zou zijn, als iedereen die regel na zou leven.
Ik heb echter niks te maken met oorlogen in het midden-oosten, met economische conflicten in het westen en met regeringszaken in dit land... Ik zal de wereld dus op mijn eigen micro-niveau moeten verbeteren. Daarom vervang ik vuilniszakken als ze volzitten, breng de vuilniszak naar de container en koop nieuwe vuilniszakken, zelfs als ik weet dat mijn huisgenootjes dat niet zouden doen. En daarom rij ik netjes volgens de verkeersregels. En daarom gooi ik geen afval op straat. En daarom zal ik iemand die gepest word eerder proberen te helpen, dan met de pesters meedoen.
Een heilig boontje? Echt niet. Gewoon: een wereldverbeteraar. Dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten