Trots?

'Je bent zeker ook wel trots op jezelf?', vragen mensen soms nadat ze hun eigen trots al hebben geuit. Na mijn afstuderen vooral. Het antwoord wat ik gaf was nooit bevestigend. Trots? Nou, nee. Blij dat ik eindelijk klaar was, dat wel. Maar trots? Ik had toch niks bijzonders gedaan? Ik deed gewoon wat ik moest doen om mijn studie af te ronden.
De personen die hierover in gesprek gingen met mij, vroegen soms verbaasd waarop ik dan wel trots was. Wederom was mijn antwoord dan niet naar verwachting. Trots? Geen idee...

Ik ken dat gevoel niet zo goed, geloof ik. Trots is pas passend als ik iets doe wat voor mij heel bijzonder is, iets waarvan ik niet had gedacht dat het me zou lukken. Dat wil niet zeggen dat ik nooit blij of tevreden ben hoor! Maar zolang ik presteer naar mijn eigen verwachting zit er niet meer in, ben ik bang.

Om te zorgen dat ik trots op mezelf ben zal ik dus dingen moeten doen die ik normaal niet doe.
Vandaag deed ik dat.
Gisteren al deed ik het voorbereidende schuurwerk, en vandaag schilderde ik 4 binnendeuren 'nootmuskaat-bruin'. Nooit eerder voerde ik een dergelijk project zelfstandig uit. Nooit eerder deed ik zo'n klus van begin tot eind in mijn eentje. Toen aan het eind van de middag het eind van de deuren in zicht was, realiseerde ik me dat mijn planning klopte, dat het goed was gegaan en dat het resultaat niet beter kon. Eindelijk overviel dat gevoel me: trots!