'Voorbij' van Marco Borsato en Do. Een liedje van minstens 6 jaar oud. Misschien dat de meisjes het net hadden ontdekt, misschien dat dit al 6 jaar lang hun favoriete nummer is... ik weet het niet. Maar wat ik wel weet is dat ze het in de coupé in de trein waar ik vanmiddag mee naar huis reed herhaaldelijk en hard door de luidspreker van één van hun telefoons afspeelden. Een van hen zong telkens ook een aantal regels mee. In Idols zou Gordon lachend op de grond hebben gelegen, ik weet het zeker. Compleet toondoof.
Ik irriteerde me. En ik was niet de enige, denk ik. Maar niemand zei er iets van. Ik had het vermoeden dat de meisjes reactieloos door zouden gaan met zingen als iemand hen zou verzoeken hun koptelefoon te gebruiken zodat niet heel de coupé naar dezelfde muziek hoefde te luisteren. Iemand met een overdosis lef zou gewoon net zolang discussiëren en ruzie maken totdat hij gelijk had gekregen van de lawaaierige meiden. Ik ben niet zo iemand. Bovendien weet ik dat mijn emoties hoog zouden oplaaien, wat voor reactie de meisjes ook zouden geven. En dat had ik er niet voor over. Zo erg was mijn irritatie ook weer niet. (Het grootste nadeel van de situatie was achteraf gezien dat ik het liedje nu in mijn hoofd heb zitten.)
Hoe dan ook... tijdens het luisteren en mezelf irriteren was ik een beetje aan het fantaseren hoe je zo'n situatie op een manier kon oplossen waarbij je wél zeker weet dat de meisjes zouden luisteren. En ik bedacht de meest briljante oplossing, al zeg ik het zelf.
Mijn telefoon kan ook hard en op mijn telefoon staat ook muziek. Dus mocht ik ooit nog eens zo'n overdosis lef hebben, zal ik zo dicht mogelijk bij de muziek-luisteraars gaan zitten, mijn telefoon erbij pakken en keihard een ander liedje opzetten. In mijn gedachten zag ik de blik in hun ogen al, samen met hun opengevallen monden...
Wat zou dat geweldig zijn hè? Een koekje van eigen deeg, in een modern jasje. Als ik het ooit uitprobeer horen jullie het.
9 opmerkingen:
Lijkt me een goed plan!
Maar maak dan wel even een foto van die meiden, want die reactie wil ik dan ook wel zien :-)
-x-
hehe, ik snap je reactie heel erg goed en heb zelf ook wel eens dergelijke acties uitgehaald. Uiteindelijk blijkt juist dat dit soort manieren van retributie compleet niet werken. Er is sinds kort een boek uit waarin iemand 99 manieren beschrijft om om te gaan met de problemen rond hangjongeren. Misschien een andere situatie, maar wel dezelfde problemen. Wat je in deze gevallen dus juist schijnt te moeten doen is niet de vijand uit te gaan hangen. Geen terloopse dubbele opmerkingen, niet proberen te overstemmen, niet agressief reageren etc. Nee, juist de personen op een vriendelijke manier rechtstreeks aanspreken en vragen om je te helpen. Maak de persoon verantwoordelijk voor jouw situatie en maak de persoon hierdoor belangrijk. Onderzoek van de schrijver (die ook trainingen in wijken geeft hierover) geeft aan dat in 90% van de gevallen deze aanpak blijkt te werken.
Gaat het om groepen, dan heb je wel een extra uitdaging. Een groep als groep aanpakken is niet te doen. In dat geval moet je juist w88 tot je een groepslid solo kan benaderen. Dan volgt echter hetzelfde principe. Maak het benaderde groepslid verantwoordelijk voor het oplossen van jouw probleem. Maak hem/haar dus belangrijk.
Het liefst zou ik echter zo'n herrie schopper met kop en kont de trein uit bonjouren, maar jammer genoeg blijkt dat én niet te mogen én niet te werken.
Voorbij van Marco Borsato en Do ;)
En ik hoopte nog zó het goed te hebben zonder het te hoeven op zoeken... Jammerjammer (A)
hehe, goede van Anoek. Hoe kan Voorbij ook van MB en Sita zijn? Dat was voor het huwelijk van Willempie en Max. Beetje slechte titel om voor een huwelijk te gebruiken ^^
Wat zou er gebeuren, als je heel geinteresseerd aan die meiden zou vragen, of ze ook al eens gedacht hebben aan meedoen met Idols?
Dan moet je wel volhouden dat ze écht goed zijn. Volgens mij kan je dan een hele gezellige treinrit tegemoet zien.
Hm... in mijn fantasie zou ik de meiden gewoon door het treinraampje naar buiten proppen om vervolgens een mooi liedje aan te zetten en keihard en wederom MOOI (want dat kan dan, in mijn fantasie) heel hard mee gaan zingen. De rest van de reizigers zouden het achtergrondkoortje vormen en als de conducteur langs zou komen, zou hij de kaartjes knippen op de maat van onze muziek.
"ja", zei toen mijn vriendinnetje, "want dan neem ik mijn MP3 mee en dan kunnen we in de trein naar het concert toe met alvast met de liedjes meezingen!"
En toen... moest ik meteen aan dit logje denken. ;-)
-x-
Een reactie posten