Goed Doen

Het is bijna zover. Waarschijnlijk ben ik zo nog haastig thee aan het zetten of popcorn aan het maken omdat Ik hou van Holland (bijna) begint. De zon die een uur geleden nog voorzichtig mijn woonkamer in scheen, is inmiddels niet meer zichtbaar. Alleen de rode gloed in de verte verklapt nog de plek waar hij als laatst boven de horizon uitkwam. De schemering buiten zorgt voor steeds donkerder wordende huizen. Een moment dat we normaliter een rondje door de huiskamer lopen om wat licht te creëren. Maar vanavond niet. Van 20.30 tot 21.30 uur is het Earth hour. Iedereen die deelneemt doet tijdens dit uur juist alle lichten uit, om te laten zien dat we de toekomst van de aarde belangrijk vinden.

Ik doe mee. De volle 60 minuten. Ik heb een zwak voor dit soort acties. Het idee dat ik iets bijdraag, samen met mensen over heel de wereld, vind ik geweldig. Het gevoel van saamhorigheid met alle deelnemers, gecombineerd met het Goed Doen, maakt zelfs dat ik het zacht zeurende stemmetje in mijn hoofd over de minimaliteit van mijn bijdrage makkelijk kan negeren.
Ik zou graag meer Goed Doen. Mijn diepste 'ik' is een echte weldoener, maar puntje bij paaltje overheersen andere zaken; want eigenlijk kost Goed Doen in bijna alle gevallen teveel moeite of teveel geld (of nog erger: allebei). En helaas moet ik al veel moeite en geld verplicht afstaan, waardoor ik het beetje dat mij rest graag zelf houd.
Om deze gebrekkige weldoenerij goed te praten, houd ik mezelf voor dat ik 'later' wel heel veel Goed ga Doen. Dat ik ooit in de toekomst meer moeite en tijd aan allerlei goeds ga besteden, omdat ik dan meer van beide overhoud. Maandelijkse bijdragen aan talloze goede doelen, regelmatige vrijwilligerswerk-activiteiten en een wekelijkse boodschappenkar vol biologisch en ecologisch verantwoorde producten zullen ervoor zorgen dat ik me niet meer schuldig hoef te voelen. Wetend dat al dat Goed Doen in het verschiet ligt, kan ik nu prima met mijn minimalistische weldoenerij leven. Gelukkig maar.

Echter: als er dan een actie zoals Earth hour is, doe ik vol overgave mee. Niet omdat dat ene uur dat ik die ene lamp uit doe zoveel bijdraagt. Niet omdat we met alle deelnemers samen ons milieu kunnen redden van alle vervuiling. Maar wel omdat het belangrijk is om te laten zien dat we beseffen dat er maar één aarde is. De aarde zelf zal het nog miljoenen jaren uithouden. Maar zodra wij hier niet meer kunnen overleven, zal ons ras snel uitsterven. Misschien niet mijn probleem. Misschien niet eens van mijn kinderen of kleinkinderen. Maar het houdt een keer op. Hopelijk lukt het ons om de onvermijdelijkheid van dat moment tegen te gaan. Niet alleen door een uur het licht uit te doen, maar door écht een verschil te gaan maken.

Zo.
Dan ga ik nu maar die kop thee zetten en popcorn maken.
Gelukkig ben ik technisch slecht onderlegd. Anders zou ik nu misschien moeten beseffen dat de waterkoker laten koken en de magnetron tweeënhalve minuut laten werken meer stroom kost dan die ene lamp...