3 euro 75

Gisteravond. Op Rotterdam CS. Wachtend op de trein naar Vlissingen.

Er kwam een man naar me toe, buitenlands (niet om te discrimineren hoor, gewoon om een beeld te scheppen ), in een spierwit nike-trainingsjasje, een beetje zenuwachtig en een jaar of 35/40. Hij begon een verhaal tegen me te houden:
''Hoi, ik hoop niet dat ik je laat schrikken, maar ik wil je even wat vragen. ('toch geen geloofsovertuiger hè...') Ik schaam me dood dat ik dit moet vragen, sorry dus ook dat ik zo stotter, dat komt door de zenuwen. ('Ohh, hij wil geld.') Ik heb afgesproken met mijn vriendin op station Watdanook en sta hier vast. Ik had een treinkaartje, maar die ben ik verloren en ik heb geen geld bij me, want ik heb mijn portemonnee in de auto laten liggen, en daar zat ook mijn identiteitsbewijs in. Een uitstel van betaling kan ik dus niet krijgen, want daarvoor moet je je kunnen identificeren ('Cut the crap.. wat wil je?') en geld heb ik niet genoeg, dus ik kan ook geen nieuw treinkaartje kopen. Nou mis ik nog € 3,75 en nou vroeg ik me af, en wacht nog even met reageren, of jij dat aan mij kon lenen, want ik beloof je ik stort dat bedrag, of € 5,- als je dat wil wel op je bank of girorekening, want je krijgt het uiteraard weer terug, maar ik ben gewoon wanhopig.''

('Oh, nu mag ik dus wel reageren...') "Ja, sorry, ik vind het heel rot voor je, maar ik heb zelf alleen maar een pinpas bij me, ik kan het je dus niet geven. (leugentje om mijn eigen bestwil) Maar veel succes nog! "

Hij bedankt me en loopt weg. Later zie ik hem vanuit het raampje van mijn trein met een portemonnee in zijn handen (lag die niet in de auto?) in de kiosk staan. Hij koopt niets (dat pleit dan weer voor hem), maar houdt wel die bewuste portemonnee vast.
De rest van mijn treinreis besteed ik aan het overwegen van mijn beslissing. Natuurlijk ben ik niet zo dom dat ik in zo'n mooi verhaal ga trappen en ik had ook echt geen spijt, maar wat nou als het waar was. Wat nou als het geen bedelaar was die de naïviteit van de mens test. Wat nou als het echt een man was die vast stond op het station, maar door niemand geholpen wil worden omdat zijn verhaal zo verdacht veel op een Mooi Praatje lijkt?

Had ik dan nu niet iets naïever moeten zijn en hem die € 3,75 moeten geven en kijken of die toevallig op mijn rekening zou verschijnen? Niet omdat ik nou zo graag goed wil doen of omdat ik zoveel geld heb dat ik dat kleine bedrag niet voel, maar gewoon omdat ik graag de bevestiging zou willen krijgen dat er nog eerlijke mensen rondlopen hier op de wereld. Dat er nog hoop is zeg maar. Maar misschien is dat juist wél weer te naïef...