Op het moment dat ik het retedruk heb, lijkt het me altijd fantastisch om eens even alle tijd van de wereld te hebben. Nu is zo'n moment. Volgende week dinsdag en woensdag heb ik tentamens. Grote, belangrijke, moeilijke tentamens. En ik leer me kapot. Echt. En op zo'n moment als dit weet ik altijd honderd dingen die ik zou kunnen gaan doen als mijn tentamens klaar zijn. Geweldige dingen, waar ik nu intens van zou genieten, zeker weten.
Het rare is, weet ik inmiddels uit ervaring, dat ik nooit meer weet wat dan voor dingen zijn, op het moment dat ik het niet zo druk heb. Op zo'n moment verveel ik me, en wens ik meestal dat ze die drukte wat meer over het jaar kunnen spreiden. Het is zelfs zo dat de dingen die me nu zo fantastisch lijken, op dat moment helemaal niet meer zo boeiend zijn. De vorige keer heb ik namelijk een lijst gemaakt van al die leuke dingen, met het voornemen ze allemaal te gaan doen in de vakantie. Je begrijpt het al... daar is niets van terecht gekomen.
Ik begrijp dat niet. Wil ik dan altijd hebben wat ik niet kan krijgen? Is het gras altijd groener aan de overkant?
Waarom lijkt het me nu zó heerlijk om die ene waarschijnlijk-niet-zo-goede-film die net begon helemaal af te kijken, hoe rampzalig slecht hij ook gaat blijken te zijn, gewoon omdat het fantastisch is om lekker een avondje ontspannen met wat te drinken en te eten op de bank te hangen... Waarom is het zo dat ik dat over een maand helemaal niet zo interessant zal vinden? Ik begrijp dat niet. Maar toch is het zo.
Op dit moment moet ik leren. Keihard. En ik wil liever allerlei leuke dingen doen. Straks, als ik klaar ben, vind ik dit dingen niet meer zo leuk. De ironie van het leven
...Ik sla maar weer eens een boek open...
1 opmerking:
Zou misschien wel een afstudeer onderzoek in kunnen zitten: wat zijn de psychologische principes, die dan aan het werk zijn.....
Want het is niet alleen het verlangen, maar ook het genieten, dat anders is!
Een reactie posten