Training geven.

Hij is 6 jaar en druk. (Heel druk.) Kan slecht stilzitten. (Heel slecht.) En ergens aandacht bij houden is slechts kort mogelijk. (Misschien een minuut.)
Ik mag hem trainen. Met als uiteindelijke doel: zijn (school)leven makkelijker maken.


...
Toen ik vorige week de klas binnenkwam om hem op te halen liep hij naar me toe en pakte mijn hand. Samen liepen we naar buiten.
...
Toen we herhaalden wat we vorige week hadden gedaan (5 minuten lang netjes zitten) zei hij dat hij vandaag wel 80 uur stil kon zitten!
...
Lachend probeerde hij me in de maling te nemen. Ik trok een gek gezicht. "GRAPJE!".. riep hij!
...
Als beloning mocht hij vorige week een mooie kaart uitzoeken. Hij koos een kaart met een pauw. Bij binnenkomst in de klas liet hij deze aan zoveel mogelijk klasgenootjes zien. Trots als de pauw die op de kaart stond.
...
Toen ik hem vandaag vroeg welke drie dingen belangrijk zijn voor netjes zitten, gaf hij het perfecte antwoord: rug tegen de leuning, billen op de stoel en voeten op de grond.
...
Vandaag instrueerde ik hem om zo stil mogelijk, op zijn tenen, de klas weer in te lopen, want de rest van de klas was druk en geconcentreerd aan het werk. Het lukte. Muisstil liep hij naar zijn stoel.
...


Geweldig doet hij het. En wat ik doe voelt minstens zo geweldig. Laat mij dit soort dingen maar de rest van mijn leven doen. Zolang ik mogelijkheden creëer voor kinderen die al half zijn opgegeven, vind ik mijn voldoening wel.