Ik zat in de auto...

Tijdens mijn studie leerde ik over flashbulb memory's; volgens wikipedia gedefinieerd als: "herinneringen aan de omstandigheden waaronder iemand voor het eerst kennis neemt van een erg onverwachte en significante (of emotioneel geladen) gebeurtenis" Meteen was ik destijds geïntrigeerd over de gedetailleerdheid van dergelijke herinneringen. Veel mensen weten immers al niet meer zonder moeite terug te halen wat ze één dag terug als avondmaaltijd hadden. Maar schokkende gebeurtenissen van zelfs tientallen jaren geleden staan in ons geheugen gegrift alsof ze gisteren gebeurd zijn.
We delen deze herinneringen graag met elkaar. Vooral op de verjaardag van de desbetreffende gebeurtenis zijn ze hot topic. Zo was ik persoonlijk op school, in de gang bij de kluisjes, net na mijn laatste lesuur, toen ik hoorde dat twee vliegtuigen zich in de Twin Towers hadden geboord. En elk jaar op 11 september deel ik dat feit verscheidene keren als het waar-was-jij-toen...? onderwerp ter sprake komt.

Waar ik donderdag tijdens het noodweer was zal ik niet lang onthouden: niet schokkend genoeg om een flashbulbmemory te worden. Desondanks merkte ik dat meteen toen het weer droog was een vergelijkbaar waar-was-jij-toen...? onderwerp een bijna niet te vermijden gespreksonderwerp werd. Van 90% van de mensen die ik sinds donderdag 20.30 uur heb gesproken weet ik waar ze waren, of dat binnen of buiten was, hoe erg ze zijn natgeregend, hoeveel ramen er thuis nog open stonden, enzovoort. (Ik zat in de auto. En het leek alsof iemand continu volle emmers water tegen mijn voorruit gooide. Met 50 meter zicht, reed ik met 70 km/u over de A20, die op dat moment meer weg had van een waterglijbaan dan een snelweg.)
Zo'n zeker niet wereldschokkende, maar toch wel even flink indruk makende gebeurtenis als het heftige buienfront dat over ons land trok, wordt een soort mini-flashbulbmemory. En zowel gevraagd als ongevraagd willen we kennelijk dolgraag kwijt wat deze gebeurtenis met ons heeft gedaan.
Nadenkend over deze mini-variant besefte ik dat ik geen tweede voorbeeld ervan kan verzinnen. Waarschijnlijk zal het noodweer van donderdag ook niet blijven hangen tot de volgende gelegenheid: mini-flashbulbs zijn tijdelijk. De levensduur van de herinnering is in elk geval wel langer dan de rest van wat ik donderdag heb meegemaakt. Want wat ik als avondmaaltijd heb gehad, is nu al een groot raadsel.