Hoest?

'Hoe gaat het?' 'Goed, en met jou?' 'Ook goed hoor.' Klinkt dat bekend? Bij mij in ieder geval wel. Deze vraag, puur als opvultechniek gebruikelijk op een moment dat een gesprek na 'hoi' al vastloopt, wordt, hoewel niet zo uitgesproken, wel retorisch bedoeld. Want waag het eens om iets anders dan 'Goed' of 'Super' te antwoorden: de ander valt, zonder uitzondering, haast van verbazing om! Hoe kan zo'n persoonlijke vraag, want dat is het toch eigenlijk, nu zo verbasterd zijn tot alleen een beleefdheidsvorm?

Échte vrienden menen deze vraag, ze willen graag dat je eerlijk antwoordt en doen er ook wat mee. Maar waarschijnlijk zijn échte vrienden zeldzaam, zo niet uitgestorven en zit je opgescheept met deze ogenschijnlijk oprechte vraag die je dan zo tactisch mogelijk probeert te beantwoorden zonder de ander in de waan te laten dat je leven perfect is, maar ook zonder je gesprekspartner te laten vermoeden dat jij binnen nu en 2 uur je polsen gaat bewerken. 'Goed' is het antwoord wat wordt verwacht. 'Slecht' is het antwoord wat ik iedereen ten zeerste afraad ooit te geven. Slecht schijnt namelijk te impliceren dat er iets anders is dan eerst. Dit kan uiteraard, maar dit is in zeer weinig gevallen zo, bij plotselinge dood, ziekte of iets in die orde is 'slecht' een logisch antwoord, waarbij in één zinnetje een uitleg is gegeven die geaccepteerd wordt. Maar 'slecht' zonder plotselinge reden roept vaak erg extreme reacties op. Dan moet je dat namelijk uitleggen. 'Waarom?' Ja, en dan... in de meeste gevallen is dit een erg lang verhaal, want het gaat namelijk nooit opeens slecht, dit is een proces van weken, maanden, misschien jaren. Maar ja, als je tot dan toe altijd 'goed' hebt geroepen kan je wel even wat tijd uittrekken om je antwoord te verklaren.

Wat zijn dan nog meer mogelijkheden? 'Gaat wel' 'Redelijk' 'Net zoals altijd' 'Wel aardig' Nu denk je; dat zijn toch positieve antwoorden, niets mis mee. Wás het maar zo... Zelfs op deze, naar mijn idee toch wel, betekenisloze opmerking wordt nog verbaasd gereageerd. 'Wat is er dan?' 'Hoezo?' of nog iets extremer: 'Kan ik je ergens bij helpen?' Wat moeten we dan? Met een eeuwige glimlach, een onverstoorbaar vrolijk humeur op de wereld rondstappen; altijd even gezond en wakker? En dat dan 'Goed' noemen?
Dat houdt dan in dat we in een wereld leven waarin een hypocriete schijnbaarheid boven eerlijkheid wordt gehouden.

Iedereen die dit leest, en die het dus boeit wat ik schrijf zal toch wel, al is het maar een gevoel, een klein vermoeden hebben dat het vaak niet eens 'Redelijk' met mij gaat. Maar verder blijven mensen die ***vraag stellen. En dan antwoord ik maar weer 'Ja hoor, alles gaat goed' 'Op school ook' 'Ja, zeker' Nee, ik houd niet van die vraag, of die vraag houdt niet van mij, dat kan natuurlijk ook.
Want misschien zit het hem daar wel in, ben ik wel jaloers, jaloers dat ik nooit eens volmondig en eerlijk 'Goed' kan zeggen...