Staken.

Een staking...

Het is maar goed dat ik nog even het nieuws bekeek op de site waar je de hierbovenstaande link kan vinden. Anders zou ik wel erg lang op de bus zijn gaan staan wachten zo.
De bus waar ik volledig afhankelijk van ben, een bus van de RET, staat nu dus op de Coolsingel in Rotterdam niks te doen, op wat toeteren na misschien.
En ik dan? En alle andere reizigers die wonen in mijn wijk? Al die oude vrouwtjes die deze bus nemen om bij andere oude vrouwtjes op de koffie te gaan? Alle jongeren uit mijn flat die deze bus nemen om naar hun werk of school te reizen? Mijn plan valt makkelijk te wijzigen, dat is geen probleem. Ik was gewoon van plan om even te gaan winkelen. Maar wat nou als ik naar school had gemoeten? Dan zou ik eindeloos hebben staan wachten op die bus! Reizigers zouden niet op deze manier de dupe moeten worden van openbaar vervoers-stakingen.
Ik snap dat stakingen een goed middel zijn om je zin te krijgen en ik snap ook dat ze zonder aankondiging nog veel schokkender zijn voor de werkgevers. Maar dat laatste kán je gewoon niet maken als werknemers als je met zóveel directe klanten te maken hebt. In dat geval moet je gewoon zorgen dat je die staking ruim van te voren bekend maakt, zodat alle mensen die daar nu, op dit moment, de nadelen van ondervinden, van te voren hadden kunnen zorgen dat ze een andere manier om te reizen zouden hebben.
En met een beetje geluk hoeft die staking dan niet eens plaats te vinden. Met een beetje geluk snappen de werkgevers dat het menens is en dat ze met het oog op de klanttevredenheid maar beter kunnen schikken. Dat is een eerlijke vorm van actie voeren. En dat zou je ook eigenlijk moeten verwachten van werknemers die op hun beurt vechten om eerlijk behandeld te worden.

Als er niks veranderd aan de CAO's blijven de bussen en trams nog een weekje staan, vermeldt het artikel dreigend.
Gelukkig maar dat ik een fiets heb. Hopelijk hebben die oude vrouwtjes geld voor de taxi.